Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) είναι μια κοινή ιατρική κατάσταση που έχει υψηλό επιπολασμό και επίπτωση παγκοσμίως και μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχοκοινωνική υγεία.
Μέθοδοι μελέτης
Υπάρχουν τρεις κύριες μέθοδοι στις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια μιας μελέτης πέους.
- Η πρώτη σε κλίμακα του γκρι ή Β-mode US, αξιολογεί την ανατομία του πέους και τις μη αγγειακές ανωμαλίες.
- Η δεύτερη μέθοδος, το έγχρωμο Doppler US, επιτρέπει την ταυτόχρονη εμφάνιση κινούμενου αίματος πάνω σε μια εικόνα.
- Η τρίτη μέθοδος, το φασματικό Doppler US, εμφανίζει την ταχύτητα ροής του αίματος με την πάροδο του χρόνου
Η χρήση της εξέτασης
Συνιστάται για την αξιολόγηση μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας, ίνωσης πέους και καμπυλότητας του πέους, στυτική δυσλειτουργία, μετά από πριαπισμό και λοιπά.
Είναι χρήσιμο για την ανίχνευση της σιωπηλής καρδιαγγειακής νόσου και ίσως αποτελεί ένα έγκυρο εργαλείο.
Παρά το γεγονός ότι η εισαγωγή από του στόματος αναστολέων φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 έχει οδηγήσει σε αλλαγές στην κλινική και διαγνωστική διαχείριση της στυτικής δυσλειτουργίας, το Doppler US πέους εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην αξιολόγηση της στυτικής δυσλειτουργίας.
Αξιολόγηση της στυτικής δυσλειτουργίας
Στην αξιολόγηση της λειτουργικής ανατομίας παρέχει σε πραγματικό χρόνο τις δυναμικές αλλαγές που παρουσιάζονται, ως απόκριση στη δοσολογία των αγγειοδραστικών φαρμάκων.
Η εξοικείωση με το υπερηχογραφικό πρωτόκολλο, τους περιορισμούς της τεχνικής και την ερμηνεία των απεικονιστικών χαρακτηριστικών του Doppler US του πέους είναι ουσιαστικής σημασίας για τη διαφοροποίηση μεταξύ των αγγειακών και μη αγγειακών αιτιών της στυτικής δυσλειτουργίας.
