Η Ιατρική είναι επιστήμη και τέχνη που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου. Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως και θεωρούνταν αποκλειστικά τέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στον Όρκο του Ιπποκράτη.
Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σε τέσσερις κλάδους: της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής.
Ο Ιατρός
Είναι ο επιστήμονας που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου. Το επαγγελματικό και γνωστικό πεδίο του γιατρού κατανέμεται σήμερα σε 39 ειδικότητες αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης:
α) της παθολογίας
β) της χειρουργικής
γ) της κλινικο-εργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής
δ) της ψυχιατρικής
Χειρουργική
Χειρουργική ο κλάδος της ιατρικής που ασχολείται με τις εγχειρήσεις σε όργανα του σώματος του ανθρώπου. H άμεση επέμβαση του ιατρού στο ανθρώπινο σώμα γίνεται με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων (ψαλίδια, νυστέρια, τσιμπίδες κ.ά.).
Η χειρουργική, απ' ό,τι δείχνουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, πρέπει να υπήρξε η πρώτη μορφή ιατρικής. Ήταν δύσκολο να γιατρέψεις με άλλους τρόπους μια πάθηση ή ένα τραύμα. Η μόνη λύση ήταν να αφαιρέσει κανείς το άρρωστο μέρος ή το αντικείμενο που προκαλούσε την ανωμαλία. Όπως φαίνεται, οι Ινδοί ήταν οι αξιολογότεροι χειρουργοί της αρχαιότητας. Από αυτούς πήραν την χειρουργική τέχνη οι αρχαίοι Έλληνες. Εξαιρετική ήταν η προσφορά του Ιπποκράτη στην παγκόσμια ιατρική. Σώζονται πολλά κείμενα αφιερωμένα στη χειρουργική. Και οι Ρωμαίοι σημείωσαν σε αυτόν τον τομέα της επιστήμης αρκετή πρόοδο και ήξεραν να κάνουν εγχειρήσεις σε πολλά μέρη του σώματος. Στο μεσαίωνα, η χειρουργική γνώρισε πτώση και πέρασε στα χέρια των τσαρλατάνων, των εμπειρικών, που στηρίζονταν μόνο στην επιδεξιότητα και καθόλου στις γνώσεις.
Η σύγχρονη χειρουργική
Η σύγχρονη χειρουργική γεννιέται το 18ο αιώνα. Τότε κάνουν την εμφάνισή τους πολλές σχολές χειρουργικής, που, σιγά - σιγά, κάλυπταν, μέσα από τη μελέτη και το πείραμα, τις ατέλειες και τις αδυναμίες της επιστήμης. Μέσα στο 19ο αιώνα λύθηκαν βασικά ζητήματα χειρουργικής, όπως η αναισθητοποίηση του μέρους στο οποίο γίνεται εγχείρηση ή και ολόκληρου του ατόμου, η αντισηψία των εργαλείων και του εγχειριζόμενου μέρους και η δυνατότητα μετάγγισης αίματος. Το ποσοστό θνησιμότητας από εγχειρήσεις μειώθηκε κατά πολύ.
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της χειρουργικής κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορα τραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενούς για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον αναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί.
Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικο-εργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
Επίσης έχει τελειοποιηθεί η μεταχειρουργική φροντίδα του άρρωστου, χάρη στην αντιβίωση. Οι πιο σπουδαίες εγχειρήσεις σήμερα είναι αυτές που σχετίζονται με την μεταμόσχευση ολόκληρων οργάνων στον άρρωστο οργανισμό. Έχουμε μεταμοσχεύσεις καρδιάς, ήπατος, νεφρού κ.ά. Σοβαρότατες είναι οι εγχειρήσεις στον εγκέφαλο, στην καρδιά και στα πνευμόνια.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δείτε επίσης
